درد وأم دلم

من یک همجنسگرا هستم 
نه بیمارم 
نه اختلالی در من وجود دارد 
نه برخلاف طبیعت هستم 
من هم یکی هستم مثل شما 
... من فرزند یکی از شما هستم 
من خواهر,برادر ,عمه ,عموی شما هستم 
من همکار تو هستم 
من همکلاسی تو ام 
من دوست تو ام 
من کنار تو ام 
اما تو نمی خواهی من را ببینی 
اگر هم دیدی شروع می کنی به قضاوت کردن 
شروع می کنی به همه جور انگ زدن 
و من رو بیمار پنداشتن 
اگر پدر و مادرم باشی من رو طرد می کنی 
و می گی فرزندی به اسم من نداشتی 
اگر دوستم باشی رهام می کنی 
اگر همکارم باشی دیگه باهام حرف نمی زنی 
شاید هم به رئیس بگی که منو اخراج کنه 
اگر برسر قدرت باشی 
دستور دستگیری من و بعد اعدامم رو می دی 

برای من زندگی در حالت عادی اش سخت تر از اونی هست 
که برای تو هست 
من باید برای همه خودم رو اثبات کنم 
باید بگم که بیمار نیستم 
باید بگم که.. 
اما تو لازم نیست خودتو اثبات کنی 
چون حق با اکثریته 

پیدا کردن آدم های مثل خودم برام سخته 
چون ما فقط 5-7 درصد جامعه هستیم 
برای ما از آسمون دوست پسر/دختر نریخته 
آدمهای همجنسگرا کم اند 

اما با این حال 
من در مورد شما قضاوت نمی کنم 
قضاوت نمی کنم که چرا دل دوست دختر/پسرتونو می شکنید 
قضاوت نمی کنم که چند چند تا رابطه دارید 
با وجود زن داشتن رابطه دومی هم دارید 
درکل 
برایم اهمیت ندارد که شما در رختخواب خود چه می کنید 

اما شما علاقه زیادی به این کار دارید 
عاشق انگ زدن به من هستید 
فکر می کنید چون بیشترید 
حق بیشتری دارید 
اما… 
نمی دونم چی بهتون بگم 
فقط همین جمله رو یادتون باشه